Zeytinin bir kültür bitkisine dönüşmesi M.Ö. 4000’lerde gerçekleşti. Ancak, meyvesinin sıkılıp yağının çıkarılması için yaklaşık 1500-2000 yıl daha gerekecekti. Tunç Çağı’ndan kalma yağ presleri, saklanan kaplar, vazo ve fresklere yansıyan artistik çalışmalar; zeytin çekirdekleri haricinde Akdeniz’de zeytinciliğin yaygınlaştığının somut kanıtlarıdır.
Yüzyıllar sonra zeytin ağacı okyanusları aştı, 16. yüzyıldaki büyük keşiflerin ardından Avrupa’dan gelen İspanyol misyonerler aracılığı ile Kuzey ve Güney Amerika’da yetiştirildi. 15. yüzyılda Sevilla’dan götürülen zeytin fideleri, İspanyollara tarafından fethedilen Batı Hint Adaları’nda ekildi. Daha sonra Amerika kıtasına yayıldı. 1560’larda Meksika, ardından Peru… 19. yüzyılın ikinci yarısında ise İtalyan göçmenlerin beraberlerinde getirdikleri fideler Kaliforniya, Şili ve Arjantin’de boy verdi. Sonraları yine İtalyan, İspanyol ve Yunan kökenli göçmenler sayesinde Avustralya ve Güney Afrika’da zeytinlikler kuruldu. Japonya ve Çin’de bile belli mikroklimalarda dikilip büyüyecek zeytin ağacı, yine de özünde Akdenizli kaldı.
